....
Hay. Pati ako nahihirapan narin. hay. Anu ba yan? Di ko na alam. Masyado akong nagpadala. Akala ko pa naman dati, madali lang yung ganito. Mahirap din pala. Mahirap pag ang taong mahal ka, gusto ka, ayaw kang pakawalan. Ang baliw ko kasi eh, dapat pala nung una pa lang, di ko na sya pinayagan. Dapat nung una pa lang, pumayag na kong iwasan nya ko, kahit pa siguro classmate ko lang sya, okay na siguro yun. Kesa ganito. Katext ko sya kanina eh, ayun.. Sabi nya, di na daw sya hahanap ng iba. Hihintayin nya daw ako kahit gano katagal. Kahit ilang taon pa. Kahit na mahiarapan sya, basta daw para sakin. Sa totoo lang, kahit isipin nyong baliw ako kasi naniniwala ako sa mga sinasabi nya, feeling ko totoo yun. Sabi pa nga ng "iba", siguro nga daw kahit hanggang college pa eh, hihintayin ako nun. 3 years na nga daw syang naghintay sakin (simula 1st year, pero di nya sinabi kasi alam nya daw na gusto ko si bf, magkatropa yung dalawa, kaya nagpakumbaba na sya) ilang taon daw, kakayanin nya parin. Di ko na alam, sinabi ko sa kanya kanina, katext ko sya, na sana friends na lang yung turingan namin. Para mas masaya. Ayun, mas okay na siguro yung masaktan sya ngayon, mas okay na mahirapan sya ngayon, kesa pag dating ng huli, mas mahirapan sya diba. Ang dami na nyang ginawa, ang dami na nyang napatunayan, kaso.. Ang mahirap. Alam kong walang patutunguhan lahat ng yun kasi alam kong di pa to yung tamang oras, aaminin ko ng gusto ko na sya. Kaso di talaga puede...
i often wonder why sometimes two people
decide to be
"JUST FRIENDS"
even if they love each other
I suppose it's not the love that's
hard to sustain ...
Its the commitment that
complicates everything
ANg hirap pala nito. Akala ko, masaya. Akala ko, madali lang. Matalino naman ako, pero bakit pagdating sa ganito.. Sadyang nagpapakabobo ako. Ewan ko kung ako lang yung talagang madrama. Pinatigil ko na sya, alam ko, masakit yun, kahit ako nasasaktan din sa mga pinag gagawa ko.. ayoko ng patagalin pa.
AYOKONG DUMATING ANG ORAS NA AKO NA ANG MAHULOG SA KANYA, AT PAREHAS PA KAMING MASAKTAN.....
0 Comments:
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home